Zondag 7 mei

Ik heb wel lekker geslapen bij de Kamo Gawa brug ondanks het lawaai van al het verkeer dat langs raast. Rond half acht kruip ik uit mijn tent. Er vallen nog een paar druppels regen, maar dat stelt niets voor. Even later is het prachtig weer,de zon schijnt. Een oude stoel die ik onder de brug vandaan heb gehaald heb ik weer terug gezet. Een supermarkt is vijfentwintig meter verder waar ik een kop koffie haal en tegelijkertijd mijn telefoon oplaad. Het contact met Internet is niet zo goed, wel verbonden maar geen resultaat. Na een kilometer lopen hoor ik muziek en daar ga ik op af. Op een plein bij een school zijn festiviteiten aan de gang. De camera haal ik voor de dag en begin te filmen. Als ik aan een man vraag wat dit is zegt ie in zijn zo goed mogelijk Engels dat dit een spellendag is. Deze man neemt mij mee naar de andere kant en mag ik aan een tafel zitten. Hij komt even later met een hoepel ( oud fietswiel ) en een stok. Kan jij dit ook vraagt ie. Ik krijg het spul in mijn handen en ga hoepelend heen. Mooi zegt ie kan je straks wel meedoen. Hij haalt zijn dochter Yu er bij die goed Engels spreekt en vraagt en vertaald het weer in het Japans. Bij spel vier mag ik meedoen. Met een soort hockey stick een balletje in een korf rollen, en dan uit de korf pakken en dan zo snel mogelijk weer terug. De moeder van Yu is aan het filmen. Na dit spel wordt er hard geklapt en krijg ik een zak met noten in mijn handen gedrukt. Na een kwartier is het hoepelen aan de beurt. Eerst een paar kinderen aan het stuntelen en daarna de volwassenen. Niet iedereen kan dit spel. Ikzelf was zo heen en weer. En weer werd er hard geklapt. Een fles en twee blikjes drinken en een ijsje is wat ik krijg. Dit spelletjesdag is ter afsluiting van de golden week. Er zijn ongeveer duizend mensen. De mensen vonden het erg leuk dat ik heb meegedaan. Dit is een leuke start van de dag en heb er erg van genoten. Rond half twaalf gooi ik de rugzak weer op mn bult en vertrek. Door iedereen wordt ik uitgezwaaid. Canbatte (succes )zeggen ze dan. Tien kilometer lopen dan ben ik er, het is vlak dus ik kan goed doorstappen. Half twee ben ik er. Dit is een zenkyado een kosteloze overnachting bij mensen thuis. Op een stoel zit ik mijn verhaal te schrijven stopt er een fietser en geeft mij 130 yen voor koffie. Tien minuten later komt ie terug met een fles sinaasappelsap.