Vrijdag 31 maart

Vanmorgen om half zes werd ik wakker getrommeld door de priester die hier verblijft. Regelmatige en onregelmatige slagen, ik kan er geen touw aan vast knopen. Het het dagelijks ritueel wel zijn. En dan begint hij ook nog te zingen met een hele rouwe stem. Althans het moet op zingen lijken. Ik ben nog geen kilometer van start of er komt wat regen uit de lucht vallen. De regehoes om de tas, de regenbroek aan en gaan maar weer. Na tien kilometer neem ik een kleine pauze. Onderweg heb ik nog wel wat gefilmd ondanks de regen. Het waait behoorlijk hard en het gaat steeds harder regenen. In Sakihama vraag ik aan een vrouw of zij voor mij een minshuku wil bellen voor een overnachting. Dat wil ze wel. Bij een tweede poging is het raak. Alleen dat is nog zo'n twaalf kilometer. Ik bedankte haar en vertrek. Het regent pijpenstelen ,mijn jas slaat door en wordt ik alsnog nat. Het begint nog harder te waaien en te regenen. Ik moet me aan mezelf vast houden anders waai ik zo over de weg. Als ik denk dat ik er bijna ben, vraag ik het voor de zekerheid nog maar eens. Ja nog zo'n drie kilometer zegt de man. Na een half uur lopen stap ik een winkeltje binnen en vraag het nog eens. De mevrouw kijkt naar het telefoonnummer en gaat bellen. Je bent vier kilometer te ver zegt ze. Intussen heb ik koffie met koek gekregen. We brengen je er wel heen zegt ze. En tien minuten later ben ik in een minshuku. Eerst lekker douchen, dan warm ik wat door. Om vijf uur word ik geroepen voor het eten.