Maandag 17 april

20 april 2017 - Shikokuchuo, Japan

Het is nog droog als ik weg ga, maar het zal niet heel lang duren voor het begint te regenen. Langs rivier Mihara lijkt me wel een leuke afwisseling. Ik loop over de weg de bergen in. De rivier gaat in het begin gelijk met de weg op. Hoe hoger ik kom des te lager is de rivier. Wel prachtige bosgeluiden van alles wat hier leeft. Toch moet ik het regenpak aan. Als ik het pak net aan heb begint het flink te regenen. De geuren van de bomen en planten is wel heerlijk met dit natte weer. De rivier hoor ik wel maar zie hem bijna niet. Af en toe zie ik een glimp. Er stopt een auto bij een kleine waterval. Hij pakt een grote plastic fles en vult hem met het water dat uit de bergen stroomt. Het gaat nog harder regenen
Er stopt een auto naast me en vraagt of ik een lift wil
Dat heb ik gedaan
Het was van korte duur want de weg was afgesloten wegens werkzaamheden. Lopend maar weer verder. De regen komt nu met bakken uit de lucht. Rond twaalf uur kom ik bij een restaurant. Eerst maar wat eten. Met mn natte pak stap ik het restaurant binnen en blijf een beetje bij de deur staan . Kom maar verder hoor Op Henro met je lange benen. Een lekkere maaltijd en ik krijg twee keer soep Na n uur stap ik weer op . De stromende regen maar weer in. Als ik bij tempel 39 aankom vraag ik om Tsuyado, dat is hier niet. Ik krijg een route naar zes kilometer verder. Daar staat een rusthut. Bij een supermarkt vraag ik aan een jonge vrouw of ik nog goed ga. Ja hoor, maar dat is zeker nog n kwartier lopen
Ze doet haar boodschap en komt op me af en zegt ik breng je wel. Rugzak in de auto en ik er naast. Even later zijn we bij de rusthut. Ik geef haar een visitekaartje. Dat is leuk zegt ze. Mijn naam is Maria zegt ze. Dat is toevallig, het is ook de naam van mijn vrouw. Ze steekt haar duim omhoog en lachend vertrekt ze
Mijn tent in de rusthut past niet
Dus buiten neerzetten
Er breekt een fibirstokje. Grommel de grommel, duktape helpt ook niet, dan zo maar. Ik lig in mijn bed en het begint vreselijk hard te waaien. n Paar keer dacht ik, ik ga met tent en al de lucht in. Tot elf uur en toen werd het rustig. Gelukkig . Slapen want het is zo weer morgen.