Dinsdag 18 april

Al vroeg ben ik wakker. Mijn kleren zijn nog nat en mijn schoenen ook. Mijn poezelige voetjes verzorgen en gaan maar weer. In het begin gaat het wat stroef, het loopt wat zwaar met die natte schoenen. In de verte hoor ik mijn naam roepen. Ja hoor, het is Janet. Samen koffie drinken. Eerder deze week had ik al tegen haar gezegd, jij bent net Nanny Mcfee. Zo ben je er en zo ben je weg. Ze moest erg lachen. Vandaag neem ik de weg, dat klimmen doe ik wel weer een andere keer. De Sasa rivier volg ik voor een gedeelte, met regelmatige mooie waterversnellingen. Dat ruisende water en de snelle stroming is prachtig om te zien. Op deze weg loop ik door twee tunnels. Net voor de eerste tunnel verlaat ik prefectuur Kochi en wandel ik prefectuur Ehime in. Broccoli wordt hier geteeld, sinaasappelen en mandarijnen. En uiteraard ook rijst. Er zijn sinaasappelen die hebben een beetje een bittere nasmaak . Je moet er van houden, ik vind het niet erg. Mijn fruotmandje is al aardig gevuld. Soms moet ik de weg vragen welke richting ik op moet. Op sommige punten is de route zeer slecht aangegeven . Dat vind ook een Japanner van 71 die deze route voor de vierde keer loopt. Nog steeds moet ik zoeken zegt de man en peuzelt lekker zijn maaltijd op. Bij tempel 40 vraag ik om Tsuyado. Er is hier een gebouwtje voor drie personen. Hier ben ik met een Japanner en een Duitser . Ik raak in gesprek met de Japanner, wel in gebrekkig Engels en dan weer wat Japans. Deze man ging elf jaar geleden voor het eerst deze tocht lopen. Na enkele dagen krijgt ie bericht dat zijn vrouw is overleden aan een harystilstand. In dit gesprek pinkt hij een traantje weg . De koude rillingen gingen door mijn lijf dat hij dit vertelde. We zijn op een ander onderwerp verder gegaan. Om negen uur het licht uit en tot morgen.