Dinsdag 11 april

Om zes uur ben ik wakker. Mijn slaapzak is een ietwat nat, ondanks dat ik er een regenjas overheen had gedaan. De boel toch maar inpakken, ontbijtje doen en wassen doe ik onderweg wel ergens. Walter en Anneke gaan eerst naar de wasserette. Zij willen wachten tot het droog wordt. Daar heb ik geen zin in, ik ga, het meeste valt naast je zeg ik . Als ik een uur heb gelopen begint de lucht toch wat te breken. Al loop ik hier dan over een bospad is het uitkijken geblazen. Het is overal glad. Het water komt overal vandaan. Mijn pad begint hier en daar op een rivier te lijken. Soms spring ik van de ene kant naar de andere kant om toch maar zo droog mogelijke voeten te houden. Het water bulderd naar beneden. Op sommige plaatsen is het een oorverdovend lawaai. Maar toch kan ik hier ook wel van genieten. Het is fascinerend hoe het water zijn weg vind, maar meer neemt
Ik kan er met genoegen naar kijken. Ondertussen ben ik toch drijfnat geworden . Het is gelukkig niet koud. Als ik door het kleine plaatsje Kubokawa door een klein straatje loop, staat er ergens een bord waarop staat " pelgrims hier koffie " . Ach waarom ook niet. Een man lootst mij naar de koffie met cake. Deze man reserveerd voor mij een minshuku. Ook geeft hij in mijn boek aan waar ik mijn tent kan neerzetten . Een aantekening in het gastenboek met mijn handtekening. De mensen moesten hier hartelijk om lachen. Ik zag ook dat Ferry en Diana hier ook om de koffie zijn geweest. Als ik bij tempel 37 aakom en het ritueel heb gedaan ga ik om een stempel. Ook hier vraag ik om Tsuyado. Door een vrouw wordt ik naar een garage gebracht waar ik kan overnachten. Eerst droge kleren aan en het natte proberen te drogen. Het is ondertussen al ruim een uur droog. MotoKy komt rond vijf uur ook bij mij in de garage slapen. Telefoons en andere apparatuur worden opgeladen. MotoKy is net twintig centimeter te kort om bij het stopcontact te komen. Zal ik het dan maar doen. We koetelen samen wat, delen eten en drinken met elkaar. Dat is gewoon lachen.