Dinsdag 25 april

Mijn hielen zijn aardig hersteld, de blaren zijn dicht. Als ik Ose verlaat loop ik langs rivier Oda. Ik loop stroomopwaarts en klim langzaam omhoog. Omdat ik over de weg loop gaat het klimmen goed. Na zo'n vijf kilometer passeer ik de Yoshiogawa tunnel waar ik omheen ben gelopen. Vanaf hier volg ik de Tado rivier ook stroomopwaarts. Het water stroomt kalm tot er een versnelling aankomt. Dat maakt dan een enorm lawaai. Elke keer kijk ik er weer van op dat zo'n rustig stroompje opeens zo te keer kan gaan. Deze Tado rivier mond uit in de Oda rivier. Langzaam klim ik langs deze kronkelende rivier naar een hoogte van 412 meter. De bomen die hier in het bos staan geven een heerlijke geur. Soms valt er een tak uit een boom. Ik schrik er al niet meer van. Ook de bosgeluiden is heerlijk om naar te luisteren. Soms denk ik geluiden van apen te horen maar dat weet ik niet zeker. Ik volg mijn kronkelpad omhoog naar 790 meter en passeer de Shimosakaba toge pass op 507 meter. Daarna klim ik naar de Hiwada Pass . Wat ik heel jammer vind is dat er hier zoveel bomen worden gekapt. Maar ja de economie gaat nou eenmaal voor de natuur. Men jaagt zo wel het wild weg dat hier al jaren leeft. Nog tweeëneenhalf kilometer dan ben ik bij tempel 45, nou dan loop ik maar door. Na de tempel dacht ik ruim een kilometer dan zet ik mijn tent op. Dat gaat niet. Ik word door een dame een paar kilometer verder gebracht en zet mijn tent in een rusthut. Even later komt ze terug met haar twee mannen en een tas met voedsel, water en een dikke jas. De jas hebben ze weer meegenomen, en ik heb heerlijk zitten smikkelen. Ik krijg nog wel een filmpje te zien over Jehova Getuigen.