Donderdag 18 mei

Als ik wakker wordt is het al aardig op temperatuur. Rond negen uur heb ik mijn tent ingepakt en de rest in mijn rugzak gedaan. Tijd om te vertrekken. Er ligt een bult voor me van 197 meter. Het klimmen valt gelukkig mee, het gaat geleidelijk aan. Bij een meertje zie ik mooie waterlelies. Alleen aldie trappen naar tempel 71 vind ik nog steeds een crime. Ik had belooft aan iemand om alle traptreden te tellen, maar ik ben daar maar mee gestopt bij 1949. Bij tempel 71 ontmoet ik een Amerikaanse familie Britt. Vader, moeder en twee dochters, leuke mensen
Vader is leraar, en de dochters zitten op de zelfde school. Tussen tempel 71 en 72 word ik aafgesproken door een man, die mij een origami kunstwerk geeft. Hij maakt een foto en of ik op de kaart wil aangeven waar ik woon. Hij laat een fotoboek zien waarin diverse andere Nederlanders in staan die ik hier heb ontmoet. We lopen gezamenlijk naar tempel 72 en 73. Vanaf tempel 73 loop ik weer alleen naar tempel 74, waar de familie Britt op een bankje zit. Bij tempel 75 aangekomen maak ik nog even een praatje met deze familie. Hier is een tunnel van negentig meter. Hier mag je doorheen lopen voor vijfhonderd yen. Deze tunnel is donker, nergens een lichtje te bekennen. Op tweederde van de tunnel is een klein kapelletje waar dan wel een lichtje brand. Foto's mocht je niet maken, maar ik heb toch een foto gemaakt. De linkerkant van de wand moest je volgen. Doordat je niets ziet loop je wel eens tegen je voorganger aan. Bij het stempelkantoor vraag ik naar zenkonyado. Ik krijg een sleutel aan een blok hout en een routebeschrijving. Als ik binnen stap ben ik de eerste, dus eerste keus om te installeren. Een uurtje later komen er drie Japanners bij. Je kan hier douchen maar dan wel met koud water. Dat is weer eens wat anders, ik heb het wel gedaan. Je frist er wel weer van o